Wedden op
In het dorp Wetten wonen (per 31-12-2023) 2.585 mensen op 2.570 ha. Daarmee is Wetten qua oppervlakte de grootste wijk van Kevelaer. Het dorpse karakter van de stad wordt vooral gekenmerkt door het grote gemeenschaps- en verenigingsleven in Wetten. De rivier de Niers stroomt ten noordoosten van Wetten en nodigt in de zomer talrijke kanovaarders uit. Maar je kunt in en rond Wetten ook prachtige fietstochten en lange wandelingen maken.
Wapen
Het wapen van de gemeente Wetten is bijzonder oud. In het staatsarchief van Düsseldorf is bewijs te vinden van het bestaan van een zegel uit 1390 met dezelfde afbeelding. Net als het gemeentewapen laat het de witte roos zien met twee massieve leeuwenklauwen die eruit omhoog groeien. De inwoners van Wetten zijn trots op deze 600-jarige geschiedenis en voor hen zijn de symbolen een teken van "de stalen kracht van onze voorouders, die dit wapen creëerden lang voordat onze huidige kerk er stond".
Dat staat tenminste in een brief van de Wettense gezelligheidsverenigingen aan de gemeenteraad uit 1952. Een replica van dit zegel is ook te vinden op de festivalketting.
Geschiedenis
De naam "Wetten" is voor het eerst gedocumenteerd in een middeleeuws document uit 1154. Hierin wordt een priester uit Wetten (presbiter de Wettene) genoemd, een van de zes getuigen die in opdracht van de provoost van Xanten een contract voor de betaling van tienden (graanheffingen) aan een rechtbank in Westfalen met hun handtekening moesten bekrachtigen. In de hoge middeleeuwen behoorde Wetten tot het graafschap Geldern (sinds 1338 het hertogdom Geldern).
Vanaf de tweede helft van de 13e eeuw had Wetten een hof dat verantwoordelijk was voor zowel de Wettense als de Kevelaerse boerengemeenschap. Het hof van Wetten maakte deel uit van het middeleeuwse Amt Geldern.
De parochiekerk St. Peter, gebouwd in de eerste helft van de 15e eeuw in laatgotische stijl met een omliggend kerkhof, vormt nog steeds het centrum van het dorp Wetten. Er bestond al eerder een parochiekerk, die voor het eerst werd genoemd in 1221 en vermoedelijk in Altwetten stond. Dit betekent dat Wetten al sinds de middeleeuwen een parochie of parochiedistrict is. In een belastinglijst uit 1369 staan 63 huishoudens in Wetten. Rond het jaar 1500 woonden er 1.500 mensen (baby's niet meegerekend) in Wetten.
Al sinds de late middeleeuwen (vóór 1348) zijn er bewijzen van watermolens en een windmolen in Wetten: het uitstekend bewaard gebleven "Haus Gesselen" getuigt van de late middeleeuwen. Minstens twee molens behoorden ooit tot dit kasteelcomplex in de laagvlakte van de Niers ten oosten van Wetten. De nieuwe molen "te Ghenge", gelegen ten westen van Wetten (nu onderdeel van een veevoederfabriek), was een van de belangrijkste molens aan de Niers vanaf de late Middeleeuwen. Ten oosten van Wetten staat een watermolen van Fleuth, de "Honselaerer Wassermühle", die in de jaren 1920 buiten gebruik werd gesteld. Een windmolen werd ook gebouwd in de 15e, misschien zelfs 14e eeuw, maar is sindsdien verdwenen. Daarentegen is de rond 1800 gebouwde torenmolen aan de rand van het dorp ten westen van Wetten bewaard gebleven. Het voormalige landhuis "Haus Wankum" is nog steeds te vinden op de grens tussen Wetten en Kapellen.
In de loop van de 18e eeuw werd de landbouwgrond naast het kerkhof geleidelijk bebouwd. In 1793 stonden er 37 woningen inclusief schuren en stallen bij de parochiekerk. Steeds meer schoenmakers vestigden zich in Wetten. In de jaren 1960 werkten er al 20 schoenmakers in Wetten; in het laatste derde deel van de 19e eeuw ontwikkelde zich een belangrijke schoenindustrie in het centrum van Wetten.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog (1943) werd de parochiekerk St. Peter zwaar beschadigd toen een Duits vliegtuig in dichte mist op de kerktoren neerstortte. De gemeente Wetten, die sinds de oprichting van het district Geldern (1816) zelfstandig was en tot het ambt Kevelaer behoorde, werd in 1969 bij de stad Kevelaer gevoegd. Wetten won bronzen medailles in de staatswedstrijd "Ons dorp moet mooier worden", nu omgedoopt tot "Ons dorp heeft toekomst", in 1977 en 1981.