Kevelaer
Powiat Kevelaer ma 17 501 mieszkańców mieszkających na 1 946 ha (stan na 31.12.2023 r.). Kevelaer graniczy z gminą Weeze na północy, gminami Uedem i Sonsbeck (powiat Wesel) na wschodzie, miastem Geldern na południu i gminą Bergen w Limburgii w Holandii na zachodzie. Gmina rolnicza Keylaer również należy do powiatu Kevelaer.
Herb
"Podzielony, powyżej w kolorze niebieskim złoty (żółty) kwiat ślazu z czerwonymi wypustkami i czerwonymi działkami, poniżej w kolorze złotym (żółtym) czerwona lilia". Poprzez połączenie kwiatu niesplik z Geldern z elementem herbu Kleve - lilią z tak zwanego "Lilienhaspel" (w rzeczywistości tarcza karbunkułowa) - herb wyraża fakt, że obszar gminy Kevelaer, nowo utworzonej w 1969 r., znajduje się na dawnej granicy terytorialnej, a mianowicie części dawnych księstw Geldern i Kleve.
Historia
Pierwsze wzmianki w średniowieczu
Najstarsze zachowane źródło, w którym pojawia się nazwa Kevelaer, akt sprzedaży farmy, pochodzi z 10 maja 1300 r. Kevelaer było wówczas i przez długi czas później wiejskie i składało się z rozproszonych gospodarstw. Większość regionu była własnością opactwa Xanten i klasztoru Grafenthal w XII i XIII wieku. Kevelaer obejmował gminy rolnicze Keylaer, Hegerath i Vorst oraz południową farmę Hüdderath. Wszystkie te wspólnoty rolnicze należały do dworu Wetten.
Zgodnie z listą podatkową urzędu Geldern z 1369 r., w gminach rolniczych Kevelaer znajdowało się 31 domów, gospodarstw i chałup. W XIV wieku Kevelaer politycznie podlegało hrabiom i książętom Geldern. Jako miasto przygraniczne niedaleko ufortyfikowanego miasta Geldern, Kevelaer prawdopodobnie nie uniknęło konsekwencji sporów spadkowych między geldriańskimi dynastami Rainaldem i Eduardem, synami zmarłego księcia Rainalda II. Przez dwanaście lat w połowie XIV wieku spory te toczyły się zbrojnie w Gelderland i Klevisch.
Kaplica św. Antoniego zostaje podniesiona do rangi kościoła parafialnego
W XV wieku Kevelaer było rządzone przez książąt z rodu Jülich, rodu Egmond i książąt burgundzkich. W 1472 r. miasto doświadczyło ważnego podniesienia, kiedy kaplica św. Antoniego, znajdująca się w miejscu obecnego kościoła parafialnego, została podniesiona do rangi kościoła parafialnego. Kevelaer miało inny kościół w Keylaer, który był poświęcony św. Hubertowi i prawdopodobnie był w lepszej sytuacji finansowej do 1472 roku. Około 1500 r. powszechnie ubolewano nad opustoszałym stanem kraju. Kevelaer musiało również cierpieć z powodu rosnącej przemocy w kraju.
W XVI wieku Kevelaer znajdowało się pod panowaniem książąt Egmond, Jülich-Kleve-Berg, cesarza Karola V, Stanów Generalnych (Republiki Holenderskiej) i Hiszpanii. W 1531 r. w Kevelaer istniała już Gildia Strzelców św. Antoniego, która przez kilka stuleci zapewniała bezpieczeństwo i porządek w mieście, a także była odpowiedzialna za sprawy socjalne, takie jak opieka nad biednymi i chorymi. W 1543 r. cesarz Karol V zjednoczył księstwo Guelders, które zostało pokonane przez jego armię, z pozostałymi 17 prowincjami holenderskimi. Dwanaście lat później cesarz Karol V zrzekł się rządów w Niderlandach na rzecz swojego syna Filipa Hiszpańskiego. Kevelaer należało do archidiecezji kolońskiej do 1559 roku. Na prośbę króla Hiszpanii Filipa, papież Paweł IV przydzielił Geldrię, a tym samym Kevelaer do diecezji Roermond w 1559 roku. Hiszpańsko-holenderskie wojny o niepodległość, które rozpoczęły się w 1568 roku i trwały 80 lat, oraz wojna trzydziestoletnia (1618-1648) również przyniosły wiele trudności i nieszczęść mieszkańcom Kevelaer. Kiedy konflikty przybrały straszliwe rozmiary, przez lata szukali schronienia w porośniętych krzakami fortyfikacjach zabezpieczonych zamkniętą bramą (okopami). Niemniej jednak, ponad 100 mieszkańców Kevelaer prawdopodobnie padło ofiarą brutalnej grabieży podczas ataku chorwackich najemników w dniu 1 sierpnia 1635 roku. W wyniku walk Holandia uniezależniła się od Hiszpanii w 1648 r., podczas gdy Kevelaer i katolickie Obergeldern pozostały pod hiszpańskim panowaniem.
Hendrik Busman zbudował przydrożną kapliczkę z dewocyjnym obrazkiem
Podczas wojny trzydziestoletniej, na krótko przed Bożym Narodzeniem 1641 r., kupiec z Geldern o imieniu Hendrik Busman usłyszał głos w pobliżu krzyża gradowego pośrodku Kevelaerer Heide. Kazano mu zbudować w tym miejscu kaplicę. Kiedy usłyszał te same słowa przez dwa kolejne dni, podjął decyzję o spełnieniu prośby. W następnym roku armia francuska przekroczyła Ren, aby połączyć siły z korpusem z Elektoratu Hesji w walce z armią cesarską wspierającą Hiszpanów. W tym samym roku, miesiąc przed Zielonymi Świątkami, żona Busmana, Mechel, zobaczyła w nocy duże, świecące światło, w centrum którego znajdowała się kapliczka z obrazem przypominającym luksemburski obraz pielgrzymkowy, który niedawno został jej ofiarowany przez cesarskich żołnierzy. Powiedziała o tym mężowi, który następnie kupił obraz.
Hendrik Busman dotrzymał obietnicy i pomimo niesprzyjających czasów zbudował przydrożną kapliczkę w tym samym kształcie, co ta, którą widział Mechel, w tym samym miejscu, w którym usłyszał głos. W niedzielę 1 czerwca 1642 r. ówczesny proboszcz parafii Kevelaer umieścił obraz w przydrożnej kapliczce. W tym samym roku tłumy były już ogromne. Pierwsza zamknięta procesja odbyła się w Rees w 1643 roku. Wkrótce za tym przykładem poszły procesje z całej okolicy i Nadrenii. Pierwszy kościół pielgrzymkowy w Kevelaer, dzisiejsza Kaplica Świec, został zbudowany w latach 1643-1645. W 1646 r. biskup Roermond, w porozumieniu z arcybiskupem Mechelen, założył w Kevelaer oddział oratorianów. Kevelaer zostało zatwierdzone jako miejsce pielgrzymek pięć lat po zainstalowaniu wizerunku świętego.
Kevelaer pod panowaniem pruskim
W XVII wieku wielokrotnie dochodziło do konfliktów zbrojnych między Francją a Hiszpanią, a Kevelaer i okolice ucierpiały szczególnie podczas długiej wojny w latach 1672-1679. Podczas wojny o sukcesję hiszpańską, Prusy, sprzymierzone z cesarzem Habsburgów, podbiły dużą część Obergeldern; Kevelaer znalazło się więc pod panowaniem pruskim od 1703 roku. Król pruski Fryderyk Wilhelm I odwiedził terytorium zdobyte w pokoju w Utrechcie w 1713 r., a także Kevelaer w 1714 r. W 1738 r. ponownie przybył do Kevelaer ze swoim 26-letnim księciem koronnym, późniejszym królem Fryderykiem II. W 1742 r. miasto przeżyło wspaniały jubileusz pielgrzymkowy z udziałem pielgrzymów z całej Europy. Podczas tych wydarzeń dawna społeczność rolnicza powoli rozrastała się w wioskę z około 125 domami. Podczas wojny siedmioletniej (1756-1763) ludność ponownie ucierpiała z powodu kwaterowania licznych żołnierzy.
Trzy lata po wybuchu rewolucji francuskiej i szturmie na Bastylię, oddział francuskich żołnierzy z armii rewolucyjnej najechał Kevelaer na krótko przed Bożym Narodzeniem 1792 r. i wyłudził 15 000 funtów od przełożonego oratorium. W październiku 1794 r. Dolny Ren został zajęty przez wojska republikańskie z północy, Sambre i Mozy. W 1800 r. na terenach zajętych przez Francuzów utworzono administrację w stylu francuskim, z wyższą prefekturą w Akwizgranie i regionalnymi podprefekturami. Kevelaer należało do podprefektury Kleve. Pod rządami Napoleona, który rządził Francją jako "konsul" od 1799 roku, biskupstwa zostały zreorganizowane w 1801 roku. Kevelaer zostało przydzielone do diecezji Aachen (od 1821 r. Kevelaer jest częścią diecezji Münster). Klasztor Oratorianów w Kevelaer został uznany przez rząd francuski za własność państwową w 1802 r., a kaplica łaski i kaplica świec należące do klasztoru zostały zapieczętowane. Klasztor i kościoły (kościoły zostały otwarte dla nabożeństw na rozkaz podprefekta Dorscha) pozostały własnością państwa do 1806 r. (kościoły) i 1807 r. (klasztor Oratorianów).
Wraz z klęską Napoleona, władze francuskie opuściły kraj w 1814 roku i od tego momentu Kevelaer ponownie znalazło się pod panowaniem pruskim, podobnie jak cała Nadrenia od czasu Kongresu Wiedeńskiego w 1815 roku. W wyniku nowej granicy państwowej wiele miejsc na zachód od Mozy, które przed okresem francuskim należały do Geldrii, zostało oddzielonych. W 1816 r. tymczasowa administracja Nadrenii została rozwiązana, a nowe pruskie rządy weszły w życie. Kevelaer należało do okręgu Geldern, okręgu administracyjnego Kleve (w 1822 r. okręg administracyjny Kleve został przydzielony do okręgu administracyjnego Düsseldorf). W jubileuszowym roku 1842 (200 lat pielgrzymek) do Kevelaer przybyły 254 procesje.
Książę pruski, który później został królem Fryderykiem Wilhelmem IV, złożył wizytę w Kevelaer w 1833 roku. Podczas Kulturkampfu (1872-1878) władze protestanckie wydały liczne ustawy i rozporządzenia oraz środki przeciwko Kościołowi katolickiemu, co również wywołało kontrowersje i zamieszanie w Kevelaer. Z biegiem lat Kulturkampf przybierał na sile. W rezultacie rząd pruski nakazał przymusową ewakuację klasztoru oratorianów w 1876 r. i zwolnił go ponownie dopiero w 1880 r.
250 lat pielgrzymek w Kevelaer
W jubileuszowym roku 1892 Kevelaer świętowało 250 lat pielgrzymowania. W 1914 r. liczba pielgrzymek uległa stagnacji z powodu niepewnych czasów. W poprzednim roku odnotowano 344 specjalne pociągi pielgrzymkowe (Kevelaer posiadał stację kolejową od 1863 roku) i 600 000 pielgrzymów. W listopadzie tego samego roku Kevelaer stało się miastem garnizonowym. Po zakończeniu I wojny światowej, pierwsze belgijskie oddziały okupacyjne przybyły do Kevelaer w grudniu 1918 roku. Kevelaer pozostawało pod okupacją belgijską do 1926 roku.
W Kevelaer obraz Matki Boskiej został ukryty pod wieżą bazyliki na samym początku II wojny światowej. Zagrożenie z powietrza wzrosło w 1942 r., ale 300. rocznica, która przypadła podczas wojny, nie została utrudniona. 3 marca 1945 r. wojska alianckie zajęły Kevelaer. Kilka dni po zajęciu miasta powróciło wielu ewakuowanych z Kevelaer, z których setki już wcześniej przebywały w miejscu pielgrzymek. Odbudowa zbombardowanych dzielnic Kevelaer postępowała szybko. W 1948 r. w Kevelaer odbył się pierwszy kongres poświęcony międzynarodowemu pojednaniu, którego gospodarzem była międzynarodowa organizacja Pax Christi.
Nadanie praw miejskich
Gmina Kevelaer otrzymała prawa miejskie 25 maja 1949 r. na mocy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych Nadrenii Północnej-Westfalii. Dwadzieścia lat później, 1 lipca 1969 r., miała miejsce reorganizacja gminy: "Miasto Kevelaer, gminy Kleinkevelaer, Twisteden i Wetten (Amt Kevelaer) oraz gminy Kervendonk, Kervenheim i Winnekendonk (Amt Kervenheim) zostały połączone w niezależną gminę. Nowa gmina otrzymuje nazwę Kevelaer i jest określana jako "miasto". Urzędy Kevelaer i Kervenheim zostają rozwiązane."